Verhaal van Bauke uit de Noordoostpolder

Met zijn handen in de aarde. Dat doet Bauke Haagsma uit Marknesse het liefst. Asperges van het land halen of andere heerlijke gewassen die welig groeien op de voormalige zeebodem. ‘Al hagelt het. Dat maakt me niet uit. De asperges móeten eruit.’  

Pioniersmentaliteit nog altijd voelbaar

Bauke is geboren en getogen in Kraggenburg, een van de tien dorpen die de Noordoostpolder rijk is. Kraggenburg was – toen de Zuiderzee nog woest kolkte – een noodhaven aan het eind van de strekdammen. Die moesten de vaargeul naar het Zwarte Water openhouden. De lichtwachterswoning en vuurtoren van het dorp herinneren ons vandaag de dag aan die bijzondere pionierstijd. 

Kraggenburg is een dorp met een verhaal. Het ligt ten zuidoosten van Emmeloord, de aardappelhoofdstad van de wereld. Op de tekentafel bedacht en gebouwd door jonge sterke mannen en vrouwen. ‘Ik denk niet dat het makkelijk was; je veilige plek verlaten om op nieuw land een toekomst op te bouwen’, zegt hij. ‘Die pioniersmentaliteit voel je hier nog steeds.’  

 

Kaarsrechte akkers

Bauke vertelt het nuchter, maar er klinkt trots in zijn stem door. ‘Ja, dat ben ik ook. We hebben het hier in de Noordoostpolder mooi voor elkaar. Vooral op agrarisch gebied.’  Waar hij het liefst te vinden is? ‘Buiten!’ Op de kaarsrechte akkers, die zo typerend zijn voor het nieuwe land.  

Bauke is seizoenswerker bij een biologische boer. Een bewuste keuze. ‘Als seizoenswerker werk je met je handen. Je hebt écht contact met je product. Daar houd ik van.’ Hij rolde erin. ‘Er was hier in de polder maar één keuze als je jong was en wilde bijverdienen. Dus ook ik ging bij een boer aan de slag.’  

Landbouwwerker op het land met een machine in Flevoland

In de polder hoor ik thuis

Zodra de oogst van het land is en de temperatuur daalt, zoekt Bauke de warmte op. ‘Zoals de zee eb en vloed heeft, zo ben ik het voorjaar vooral buiten. Op het land. En als het kouder wordt, maak ik handgereedschap voor op het agrarische bedrijf. Binnen. Bij het vuur.’  

Flevoland is duidelijk anders. ‘Dit merkte ik pas toen ik de polder verliet. Ik volgde twee deeltijdstudies, eentje in Amsterdam en de andere in Zwolle. Pas op het oude land realiseerde ik me: ik hoor in de Noordoostpolder thuis. Of zoals een maat van mij altijd zegt: Je kan een man wel uit de polder halen, maar de polder niet uit de man.’   

Asperges in Flevoland

Rustig en ruim


Tegenwoordig woont hij in Marknesse. Op de grens van Overijssel en de Noordoostpolder. Met het Waterloopbos als achtertuin. ‘Wat ik vooral zo fijn vind: het is zo rustig. En ruim. Dat ook. De mensen zijn over het algemeen ook vrij nuchter. Dat spreekt mij aan.’  

Als hij met zijn handen in de aarde woelt op een grote akker, dan voelt Bauke zich vrij. ‘Kom eens langs, waag de sprong… en leer de polder in haar puurste vorm kennen!’