Flevoland heeft geen geheimen meer voor de hoofdredacteur van het magazine Fiets: Edwin Haan. Hij komt voor zijn werk op de mooiste plekken, maar fietst net zo graag op dat nieuwe man-made land. ‘Je hebt hier letterlijk de ruimte, er is veel groen en je kunt alle kanten op met je fiets.’
‘Als we de deur uitstappen, lopen we zo het bos in’, vertellen Edwin en zijn vrouw Diane Overwater enthousiast. Ze wonen aan de rand van Lelystad, met de Oostvaardersplassen als achtertuin. Diane: ‘De behoefte om te verhuizen, heb ik nooit gehad. Ja, we hebben het weleens over wonen dicht bij het strand gehad, maar de ruimte in Flevoland wint het.’
Edwin was 5 jaar toen zijn ouders in 1974 Amsterdam verruilden voor Lelystad. ‘Mijn vader werkte nog in Amsterdam, dus hij moest wel heen en weer reizen’, blikt hij terug. Het woongenot won het van de reistijd. Lelystad was toen een splinternieuwe stad, waar volop eengezinswoningen met een ruime tuin werden gebouwd. ‘Dit is echt een briljante stad om in op te groeien’, zegt Edwin. ‘Je hebt hier mooie, groene wijken met ruime tuinen. Het gescheiden fietspadennetwerk maakt het superveilig als je kinderen naar de middelbare school gaan!’
Edwin kent na al die jaren op zijn racefiets of mountainbike inmiddels ieder paadje wel. ‘Als ik een kort rondje doe, kies ik vaak voor de Oostvaardersplassen. Langs het kanaal naar Almere fiets ik beschut tussen de bossen. Ideaal, want je hebt in Nederland bijna altijd zuidwestenwind. Op mijn mountainbike rijd ik regelmatig het mountainbikeparcours in Lelystad. Even lekker door het bos crossen.’
Vijf bossen om precies te zijn, inclusief klimmetjes en hellingen en waar je langs een reeëndrinkplaats fietst. ‘Het mooie van deze route is dat hij ook als het heel droog is nog prima te rijden is. Waar andere routes dan veel last hebben van mul zand, kun je in Lelystad prima doorrijden op de poldergrond’, vertelt Edwin.
‘Je kunt in Flevoland zover kijken zonder iets te zien. Prachtig! Als ik zie dat het gaat regenen, schiet ik snel een ander weggetje in en fiets ik zó om de bui heen. Dat levert ook nog eens heel mooie foto’s op: van die donkere wolken boven dat uitgestrekte landschap.’
Diane: ‘Weet je wat ook leuk is? Gravel fietsen! Mijn fiets brengt me waar ik heen wil. Of het nu over gras, zand of gravel is. Zo was ik laatst bij een heel mooi vennetje in het Knarbos. Dat is zo’n plek die bijna niemand kent, terwijl het eigenlijk heel dicht bij de stad is. Ik fietste terwijl de zon net onder ging. Het was zo mooi, dat ik gestopt ben om foto’s te maken. Zo kun je al van één ritje een vakantiegevoel krijgen.’
Edwin: ‘In Flevoland kun je lekker dóórfietsen. We hebben hier ruimte. Ik kom hier tot rust.’ Hij laat op de fiets de drukte van alledag achter zich, turend naar de stip op de horizon. ‘Het idee dat ik op de zeebodem fiets vind ik na al die jaren nog steeds bijzonder’, besluit hij.
